SK Berlare neemt ook dit seizoen afscheid van enkele spelers en deze keer zijn het niet de minsten. Voor de laatste bijeenkomst van de spelers en staff spraken we met Michaël Poppe, Willy Kabera en Jens Vandenhende, goed voor respectievelijk maar liefst zeven, vier en drie seizoenen in het Puitenstadion. Met welk gevoel verlaten jullie SK Berlare? Jens: “Die vraag ligt natuurlijk moeilijk na de degradatie, maar we mogen de mooie momenten bij deze club niet vergeten, zoals vorig jaar toen we een echt topjaar kenden! Over het algemeen verlaat ik de club met een goed gevoel, maar met een roteinde.” Willy: “Het laatste werpt toch wel een schaduw over alles. Na het verlies op Ninove had ik het een of twee dagen na de wedstrijd heel zwaar. De leuke momenten mogen we echter niet vergeten. Het is leuk dat we net in deze kleedkamer zitten (het interview vond plaats in kleedkamer zes, naast de polyvalente zaal, bds) want dit was onze kleedkamer toen ik onder Yves Van der Straeten mijn eerste echte stappen in een eerste ploeg zette, aangezien ik bij Hamme niet veel speelde.” Mich: “Zeven seizoenen SK Berlare, dat wis je niet zomaar uit. De spelers, de supporters, het bestuur, alles errond,… maakt deze club een warme club. Toen ik bij FC Lebbeke tekende, had ik absoluut niet gedacht dat Berlare zou zakken. Hoewel we wisten dat het moeilijk ging worden, heb ik altijd in het behoud geloofd. Zoals bij Willy kwam bij mij de zwaarste klap ook de dagen na Ninove. Toen ik hier de oprit kwam opgereden, heb ik ook bij mezelf nog gedacht “Hoe is dit in godsnaam mogelijk?” Ik heb het ook tegen Patjen, die ik in die zeven jaar vaak sprak en hoorde, gezegd dat het raar zal doen om eens niet in het shirt van Berlare te spelen.” Welke momenten zullen jullie blijven herinneren? Mich: “De wedstrijd tegen Tamines (wedstrijd in 2008 voor het behoud in 4e nationale, die SK Berlare met 7-3 won) zal mij zeker bijblijven. Uiteraard ook vorig seizoen, met onder meer de mooie bekercampagne waarin we thuis tegen Eupen mochten spelen.” Willy: “En we lagen er dan nog bijna uit in een van de eerste rondes tegen een tweede provincialer uit het Gentse!” Jens: “En de wedstrijd voor Eupen moesten we tegen Hamme spelen, toen we na het nemen van penalty’s doorgingen. Ook een geschifte match! Eupen was echter inderdaad het hoogtepunt. De spelers die toen meededen, zien we nu bijna allemaal elke week terug in eerste klasse, zoals Luis Garcia, Taulemesse en ook keeper Van Crombrugge. Mooi dat we in die wedstrijd onze voet naast die van hen hebben kunnen zetten.” Willy: “Persoonlijk was voor mij de thuiswedstrijd tegen Eendracht Zele ook memorabel. Ik kwam net terug uit blessure, mocht invallen als rechtsachter, maar er waren toen superveel supporters komen opdagen! Een zotte sfeer, echt nice!” Waarom verlaten jullie SK Berlare? Jens: “Bij mij heeft het enerzijds met mijn job te maken. Momenteel werk ik als projectleider in Knokke. Pas rond 17u30 kan ik daar vertrekken en het is telkens een heel karwei om op tijd in Berlare aan te komen. Meestal is het gewoon thuiskomen en weer vertrekken en zo heb je niets van vrije tijd meer. Lochristi is op dat vlak een stuk dichter bij mijn woonplaats. Anderzijds heeft Lochristi mij een plaats op het middenveld beloofd en die positie draagt toch mijn voorkeur weg. Dat was ook vorig jaar te zien, toen wij drie de driehoek op het middenveld vormden en ik denk dat ik voor ons alle drie mag spreken dat het ons beste seizoen ooit was.” Mich: “FC Lebbeke heeft bij mij ook meteen aangegeven mij te zien als een nummer 8 of nummer 10, terwijl ik bij Berlare op heel wat posities werd ingezet. Ik ben zelfs nog tweede keeper geweest (lacht). Dat was tijdens de match op Diksmuide. Door een afwezigheid van Jan Van den Abbeele moest Sammy Dhollander, die toen al een gans jaar op de bank zat, normaal tussen de palen plaatsnemen, maar die stuurde zijn kat. Bram Van Vaerenbergh werd daarop uit de beloften gevist, maar we hadden dus nog altijd geen reservekeeper, waarop Yves toen in volle kleedkamer gevraagd heeft wie zich geroepen voelde om reservedoelman te spelen. Ik dacht bij mezelf: “OK, neem mij maar, dan hebben we die positie ook gehad” (lacht). Nee, maar los daarvan is Lebbeke ook een ambitieuze club en na zeven seizoenen bij dezelfde club was het misschien ook eens tijd om andere lucht op te snuiven.” Willy: “Ik ben 23 jaar en ben op een keerpunt gekomen in mijn carrière. Zoals iedereen dacht ik het boerenjaar van vorig seizoen verder te zetten, maar we zijn op dat vlak op onze honger blijven zitten. Nu voel ik mij klaar voor een nieuwe uitdaging.” Jens: “Moesten we eenzelfde seizoen als het vorige kunnen draaien hebben, was volgens mij ook iedereen meer geneigd om bij te tekenen.” Willy: “Klopt, want begrijp mij niet verkeerd: het is bij deze club dik in orde. Spelers komen hier graag, de supporters maken veel sfeer. Voor komend seizoen hebben ze met Tim echt een heel goede trainer aangesteld, dus dat zit allemaal goed. Het is misschien toeval dat we alle drie van geboortejaar 1993 zijn en dat we allemaal dat gevoel hebben dat we nu op een scharniermoment in onze carrière aanbeland zijn.” Mich: “Eenmaal je 25 jaar bent komen je beste jaren als voetballer eraan en ik had het gevoel vastgeroest te zitten. Moest ik bijgetekend hebben, zou de club op mij kunnen rekenen hebben op gelijk welke positie, maar het begon misschien een evidentie te worden dat ze mij op gelijk welke positie konden inzetten.” Wat willen jullie als afscheidswoordje nog kwijt aan de supporters? Jens: “Hun steun is fantastisch he, als je ziet dat we op Ninove met het overgrote deel aan Berlaresupporters zaten. Een volle bus, ook nog veel mensen die met de auto kwamen. En dat in volle degradatiestrijd, terwijl Ninove 6e stond en nog een eindrondeticket kon pakken… Je kan als speler alleen maar dankbaar zijn met zulke supporters.” Willy: “Inderdaad, vooral dat ze met zoveel zijn heb ik in die vier seizoenen nooit anders geweten.” Mich: “Ik ook niet. Toen ik hier begon te spelen, werden er al supportersbussen ingelegd en heb eigenlijk nooit een dalend supportersaantal vastgesteld. Wat ik de supporters wil meegeven is: doe vooral zo verder en ik blijf lid van de supportersclub!” Jens: “Ze kunnen best wel kritisch zijn, maar dat mogen ze. Ze spenderen namelijk hun volledige zaterdag aan ons.” Willy: “Dat kritische mag. Wij moesten maar zien dat we goed speelden he. Het omgekeerde was ook waar: wanneer we goed speelden, waren ze door het dolle heen. Ze beleven het even intens, misschien zelfs intenser, dan ons. Voor een club als Berlare zijn zij zeker een meerwaarde. Ik ben eens benieuwd of Ninove volgend seizoen blij zal zijn dat Berlare zakt, want ze lopen door onze supporters veel inkomsten mis. Met minder supporters is het minder leuk voetballen. Ook die jongemannen die sinds dit seizoen sfeer maken met hun trommels en hun onnozel vuurwerk (algemene hilariteit, maar Willy bedoelt dat natuurlijk niet letterlijk, bds). Echt de max als je zo uit de kleedkamer komt!” Mich: “Ja dat vuurwerk en die trommels zijn fantastisch. Onze tegenstanders hebben al vaak hun ogen opengetrokken toen ze met ons het veld opkwamen.” Jens: “Zeker op Wetteren! Die mannen dachten dat we maar steun gingen krijgen van vijf man en een paardenkop… Maar bon, het is mooi geweest.” Willy: “Zeg nooit nooit he, want in voetbal kan het snel keren. Ik speelde samen met Michaël in de jeugd van Hamme en nu hebben we vier jaar hier de kleedkamer gedeeld… Maar ik hoop vooral dat we SK Berlare snel terug in nationale zien!”
0 Comments
Leave a Reply. |
Archieven
Oktober 2019
Categorieƫn
Alles
|