Achraf Et-Takny is na vele omzwervingen uitgegroeid tot een vaste basispion in het Berlaarse elftal. Zo frivool hij over het veld dartelt, zo passioneel spreekt hij over zijn beide liefdes, namelijk voetbal en zijn gemeente Molenbeek. Bij welke clubs was je allemaal aangesloten voor je naar SK Berlare kwam? Et-Takny: “Op mijn negende sloot ik mij aan bij KSV Asse, de plaatselijke club van mijn woonplaats. Ik herinner mij nog dat ik toen de eerste twee jaren heel slecht was! Ik kon zelfs niet jongleren met een bal. Toen ik 12 was, heb ik die club ingeruild voor Asse-Terheide, waar ik vier jaar ben gebleven, tot FC Brussels mij een kans bood. Daar lieten ze mij vanaf de U17 schipperen tussen de nationale en de provinciale reeksen. Daar had ik op een gegeven moment echt mijn buik van vol en ik wou toen stoppen met voetballen. Toch pikte ik nadien de draad weer op bij Asse-Terheide, waarna Merchtem 2000 mij komen halen is. Met die laatste ploeg promoveerde ik naar 1e provinciale. Daar wekte ik belangstelling op van de toenmalige derdeklasser Diegem Sport, waar ik twee seizoenen bleef spelen, vooraleer de overstap naar SK Berlare te maken.” Bij Diegem Sport hebben veel profvoetballers hun eerste voetbalpassen gezet. Denk maar aan Nabil Dirar bijvoorbeeld. Hoe komt het dat Diegem als amateurclub toch zo’n kweekvijver blijkt te zijn? “Niet alleen Dirar, maar ook Yannick Carrasco en Omar El Kaddouri hebben daar nog bij de jeugd gespeeld. Het is echt geen toeval, hoor. Ik viel om van verbazing toen ik zag wat voor een topopleiding ze de jongeren daar aanbieden! Bij het eerste elftal trainden vaak ook beloften mee en dat waren telkens heel goede spelers. Ze hebben hun goede naam te danken aan hun uitstekende jeugdtrainers en hun jeugdcoördinator Pieter Jacobs (zoon van ex-Anderlechtcoach Ariël, bds) is een krak in zijn vak!” Heb je je technische vaardigheden daar dan aangescherpt? “Nee, totaal niet. Mijn techniek heb ik puur in de straten en de parken van Molenbeek geleerd, samen met mijn vrienden. Een betere leerschool bestaat er niet. Het wemelt in Molenbeek van de ruwe diamanten die wachten om geslepen te worden. Van mijn kameraden van toen zijn er nog enkelen op een redelijk hoog niveau actief, waarvan Redouan Aalhoul van FCV Dender en Soufiane El Banouhi, momenteel rechtsachter bij OH Leuven, de meest bekenden zijn.” Toen je tegen Wolvertem je derde gele kaart pakte, vertelde je aan de kranten dat het weekje extra rust jou niet ongelegen kwam omdat je met allerlei kwaaltjes sukkelde. Ben je daar nu van verlost?
“Dat ik dat aan de kranten heb verteld, klopt totaal niet! Ik vertelde dat gewoon tegen een vriend, maar een journalist heeft staan luistervinken en dat zo gewoon opgeschreven alsof ik het tegen hem vertelde! Maar bon, ik had inderdaad een scheurtje opgelopen, maar wou absoluut spelen tegen Zele en Wolvertem. Die gele kaart heb ik misschien uitgelokt door zo heftig tekeer te gaan telkens wanneer ze weer een overtreding op mij begingen. Nu, als ze veel overtredingen op mij maken, betekent dat ook dat ik een goede match aan het spelen ben, dus op dat moment was het een mooi compliment.” Wat betekent SK Berlare voor jou? “Het is een familieclub met een topsfeer. Er komen niet superveel supporters naar de wedstrijden kijken, maar ze zorgen wel voor veel ambiance. Wat ik ook zo leuk vind aan hen, is dat ze mij ook blijven aanmoedigen bij een mindere wedstrijd. Zulke dingen doen mijn vertrouwen groeien. Het is trouwens ongelofelijk dat ze op verplaatsing ook telkens aanwezig zijn met een supportersbus. Zelfs toen Diegem in 3e nationale speelde, brachten ze nooit zoveel volk mee!” Met welke spelers heb je een speciale band? “Met iedereen! Toen ik naar hier voor de eerste keer reed, was ik wat onwennig…Ik ben nu eenmaal niet de meest sociale mens en de afstand tussen mijn woonplaats en de club is tamelijk groot, dus het was bang afwachten. Op stage kreeg ik de kans om met iedereen kennis te maken en de klik met iedereen binnen de groep was er meteen.” Waar ben je buiten het voetbal mee bezig? “Ik werk aan de gemeente Molenbeek als diefstaladviseur. Zo kom ik bij mensen langs en geef hen advies over hoe ze hun huis het beste kunnen beveiligen. Hobby’s naast het voetbal heb ik niet echt aangezien voetbal mijn passie is, buiten af en toe eens bij vrienden gaan.” Molenbeek is tijdens dit gesprek vaak de revue gepasseerd, maar helaas ook in negatieve zin in de media de laatste jaren. Doet het jou pijn dat jouw gemeente nu wordt bestempeld als een bolwerk van terroristen? “Ja, maar ik voel niet de drang om te moeten schreeuwen dat ik onschuldig ben en ik voel mij ook totaal niet schuldig dat zulke vreselijke dingen in mijn gemeente gebeuren. De meeste mensen beseffen niet dat 95% van de Molenbekenaars gewone mensen zijn zoals jij en ik. Het zijn echter die 5% foute mensen die een podium krijgen. De media maken makkelijk van een mug een olifant, maar ze zouden moeten beseffen dat het beeld van de mensen dat zij schetsen niet representatief is voor de hele Molenbeekse gemeenschap.” Even een anekdote: toen ik jou een week geleden in het Frans vroeg of ik jou mocht interviewen voor de website, antwoordde je tot mijn verbazing in haast vlekkeloos Nederlands. Ook dit interview zelf vond volledig in het Nederlands plaats, hoewel jouw moedertaal eigenlijk Frans is. Hoe komt het dat jij zo goed Nederlands praat? “Ik woon al heel mijn leven in België en ik heb mijn onderwijs genoten in een Nederlandstalige school in Asse, waar mijn moeder en ik op dat moment woonden voor we naar Molenbeek verhuisden. Bijna iedereen van mijn moeders kant is trouwens naar een Nederlandstalige school geweest.”
1 Commentaire
Danny Vanhouwe
2/8/2017 01:59:06 am
Achraf is een voorbeeld, perfect tweetalige Brusselaar en uitstekend voetballer.
Répondre
Laisser un réponse. |
Archieven
Oktober 2019
Categorieën
Alles
|